La idea del poema a siete manos va viento en popa gracias a vuestro talento creador. ¡Enhorabuena a todos! Como veréis he corregido las asonancias internas y externas porque en un poema en verso libre son imperdonables. Espero que mejoren el poema. Lo siento por los afectados. Mis versos también están ahí para que hagáis con ellos lo que os plazca. Si no os gustan las correcciones me lo decís y lo discutimos...
Esta luz es gaditana.
LUZ DE OTOÑO
Octubre es una nube de mercurio
que moja plomiza el ánimo; (Pedro dixit)
esbozo de futuras batallas perdidas, (Jose dixit)
caído vaivén de hojas lentas(Mamen dixit)
que nos mata doradamente. (Guío dixit)
Salgo a la calle a restaurar la luz (Paco dixit)
mientras caballos blancos cabalgan la alborada; (Raúl dixit)
sobre tierra yerma vomitan sus huellas.( Dani dixit)
Y ahí estás tú, octubre, con tenue sol y doradas hojas (Ali dixit)
tiñendo de gris mis tardes anodinas, ( Pedro dixit)
quillando la fórada torcada en nébila, (Jose dixit)
entrópica, sistemática: pheromónica.(Dani dixit)
Árboles de ramas desnudas, necesitadas...(Raúl dixit)
3 comentarios:
¡¡Q bonico!! Q BUEN TRABAJO!!
Ahora a por otro!!!
Joer, como siempre se me ha ido el santo al cielo yu no mandé otro verso...Bueno, para el siguiente...
Paco, miedo me das.No quiera Dios que te quedes a solas con Carlas un ratillo, que me hundes en 5 minutos...Oye por cierto, reservaste lo del albergue?
Un besazo, tengo muchas ganas de descubris Córdoba con vosotros!!!
Nos vemos en 3 días (2 si descontamos el viernes, que llegaremos por la tarde noche)
Pacooooooooo!!!!!!!Joer que te echo de menoooooooooosssssss!!!! (I miss you, en inglés)
Besos y ánimo para la semana. Muaaaa
Publicar un comentario